Een baby-olifantje die met een touw om z’n pootje staat. Dat touw zit vast aan een paal. Het olifantje probeert uit alle macht zich te bevrijden, maar het lukt hem niet.
Wat een pech. Hij schikt zich in zijn lot en staakt al zijn pogingen om los te komen. Hij heeft geleerd dat het geen zin heeft. Dit is wat het is.
Het aparte is dat ditzelfde olifantje als het opgroeit tot een grote volwassen olifant een immense kracht heeft. En met gemak dat paaltje uit de grond kan sleuren en zichzelf kan bevrijden.
Alleen het rare is. Die olifant lijkt wel gehypnotiseerd. Want hij zal het niet doen. Dat touw zit aan zijn poot. Ergens heb ik weleens gehoord dat er zelfs niet eens meer een paaltje aan vast hoeft te zitten.
Het touw is voldoende voor de olifant om te geloven dat het vastzit. En dat klopt, het zit vast aan een touw. Maar dat is dan ook alles. Het heeft bewegingsvrijheid. Alleen is die olifant zich daar niet van bewust.
Het is eigenlijk één grote hypnose waar de olifant zich in bevind. En zo gaat dat ook bij ons mensen.
We kunnen met gemak bepaalde gewoontes veranderen. Alleen geloven we dat het niet kan. Of dat het moeilijk zou zijn. Dat je eerst heel veel moeite moet doen om het anders te kunnen doen.
En dat is eigenlijk een vals alibi om maar door te gaan in de oude en veelal ongezonde patronen waar je ooit in terecht bent gekomen. Zeker in een periode van stress en onrust.
Zo is een dieet volgen, net als een poging van dat baby-olifantje om zich te bevrijden. Helaas die poging is niet gelukt. Het volgende dieet dan maar. Nu zal het toch wel lukken. En weer rukt het baby-olifantje aan het touw in de hoop dat er iets zal veranderen. Nope… weer niet.
En zo heb jij, net als dat baby-olifantje, keer op keer de ervaring dat het niet lukt. Wat betekent dat er een overtuiging in je onbewuste geïnstalleerd wordt dat het dan wel nooit meer zal lukken.
Dat is dan echt heel erg jammer. Want je zet jezelf eigenlijk vast zoals die volwassen olifant zichzelf ook vast heeft gezet. Terwijl die helemaal niet echt vastzit. Net zoals jij ook niet echt vastzit. Maar die olifant heeft het wel opgegeven. En doet geen poging meer. Net zoals jij jezelf misschien wel verteld dat het toch niet gaat werken. Of dat het vast wel zal mislukken.
Kijk, je helpt jezelf er totaal niet mee om zo te denken. Sterker nog, je doet jezelf tekort. Terwijl het zo anders kan zijn.
Want jij bent slimmer dan die olifant aan dat touw. Toch?
Dus jij weet nu dat er wel degelijk mogelijkheden zijn om te stoppen met al die ongezonde rommel. En zeker nu is het belangrijk dat je iets met die kennis doet. Want meer dan ooit is het belangrijk om je immuunsysteem in optimale conditie te brengen.
Dat ben jij waard. En zo zou je het ook voor jezelf moeten doen. Wat het ook is dat jou richting die snoepkast, koektrommel of andere snacks leidt, je weet dat dit je niet helpt aan een slanker lichaam en een betere weerstand.
Al dat eten biedt geen troost, alleen maar overtollige kilo’s. En zeker in deze rare tijd, is het beter dat je die kwijtraakt in plaats dat je er nog wat meer bij gaat eten.
Dus ik zou zeggen: realiseer je dat je niet vastzit. Je kunt vandaag nog kiezen om het anders te doen. Jezelf te bevrijden uit de fuik van de suikerverslaving. Zodat je vanaf vandaag ook echt serieus goed voor jezelf zorgt en kilo’s kan gaan verliezen.
Gewoon omdat jij dit waard bent en je weerstand ermee omhoog zal gaan.