Controledwang. Misschien denk je dat dit voor jou niet geldt, maar als je onderstaande leest, dan zal je al snel tot de conclusie komen dat controle houden een bijna obsessieve bezigheid is van bijna ieder mens.
En op zich is het nog helemaal niet zo verkeerd om controle te willen hebben. Maar zorg dat dan wel dat je de juiste controle pakt.
Hier gaat het vaak mis, omdat we massaal zijn gaan geloven dat je controle moet houden over anderen. Terwijl de echte controle in jezelf te vinden is.
Als je de focus gaat verleggen van controle over anderen of de omstandigheden naar de controle over je eigen gevoel en gedrag, dan zal je zien dat veel van je problemen als vanzelf oplossen, verdwijnen en nooit meer terugkeren.
In dit artikel neem ik je mee hoe je ongemerkt jezelf in problemen breng en gelooft dat een ander het veroorzaakt. Het is een beetje als dat je naar links kijkt, terwijl rechts de oplossing te vinden is.
Het is dus van belang dat je van richting gaat veranderen. Niet op denkniveau, want dat denken volgt vanzelf wel, maar op het onbewuste niveau. Daar waar de echte verandering is te maken.
Controle over de ander, leid af van jezelf
Het lijkt allemaal logisch. Jij voelt je rot en dat komt door iets wat een ander doet of de omstandigheden die er zijn. Niets is minder waar. Want jouw gevoel is van jou. Als jij je eerst fijn voelt en doordat er iets gebeurt, voel je je van het ene op het andere moment niet meer fijn, dan is er iets in jou gebeurt.
Een eerste reflex is zo gemaakt en dat betekent dat alle aandacht gaat naar de ander. Die ander moet stoppen, de omstandigheden moeten veranderen en dan kan jij weer opgelucht ademhalen. Dan kan je weer terug naar dat fijne gevoel.
Soms kan dat nare gevoel zelfs lang blijven hangen. Zelfs als de ander allang sorry heeft gezegd of wanneer de rust weer is teruggekeerd. Het blijft je bezighouden. Het is allemaal niet eerlijk, pech of wat je ook maar kunt bedenken om dat rotgevoel in stand te houden.
Je voelt misschien al een beetje waar ik heen wil. Jouw gedachten zorgen ervoor dat je ook nog blijft hangen in dat gevoel waar je eigenlijk dus vanaf wilt.
Hier zit ook een interessante tegenstelling. Want terwijl jij heel druk bent om controle te houden over de omgeving en het doen en laten van anderen, heb je niet in de gaten dat je totaal de controle verloren hebt over jouw eigen gevoel.
Je bent zo bezig met die ander of de omstandigheden dat je totaal voorbij gaat dat je het allemaal zelf doet.
Dat is overigens ook exact de bedoeling. Tenminste van jouw onbewuste die jou wil beschermen tegen emotionele pijn. Want de confrontatie met jezelf, dat je jezelf pijn doet, past niet bij de functie van beschermen. En dus leid jouw onbewuste je netjes af en lijkt het alsof de ander het probleem is.
Toegeven dat je zelf het probleem bent, is pijnlijker dan geloven dat de ander het probleem is
Dit hele vernuftige mechanisme leidt tot een heleboel lijden.
Vooralsnog vechten we elkaar de pan uit. Jagen we elkaar op de kast. Geven we iedereen de schuld van alles wat er misgaat. En zijn we vooral boos, verdrietig en teleurgesteld.
Meestal op de ander en soms op onszelf. Want wanneer je echt niet anders kunt dan een fout erkennen, dan moet je toch op z’n minst wel schuldbewust gedrag laten zien.
En terwijl we hier massaal allemaal zo druk mee zijn, lijken we te vergeten waar het echt om gaat in het leven, namelijk: controle krijgen over je eigen gevoel door iets positiefs over jezelf te geloven.
Dat doe je op je eigen onbewuste niveau. Hoe fijn is dat? Het is jouw onderbewuste en daarmee heb je dus zelf controle. Tenminste als je daar de oplossing gaat zoeken.
Precies dat, doet bijna geen mens. Want we geloven iets anders. Een ander is het probleem. Niet dus… Jij bent het probleem omdat je iets negatiefs gelooft en het ontzettend confronterend is om de verantwoordelijkheid daarvoor te nemen.
Dat begrijp ik helemaal. Alleen is het wel de weg naar ultieme vrijheid. Want wanneer jij namelijk vrij bent en jouw gevoel niet langer gecontroleerd wordt door anderen, dan kan je misschien al voorstellen hoe het gaat zijn als dat niet meer gebeurt. Dat wat er ook gebeurt, je rust en ruimte blijft voelen zodat je met een heldere blik naar de situatie kunt kijken en er ook naar kunt handelen. In plaats dat je in een vernauwde tunnel van pijn en lijden schiet waar niets nog prettig voelt.
Neem de controle terug door iets anders te geloven
Dat hele controle mechanisme heeft ook nog een ander gevolg dan puur focussen op de ander. Het zorgt er namelijk vaak ook nog voor dat je verzand in ongezonde gewoontes of gedrag wat je van jezelf afkeurt. Onder het mom van: zie je wel dat ik geen controle heb?
Alleen wie bepaalt jouw gedrag? Dat doe je zelf. Ook weer op basis van wat je gelooft. En daarmee zet het je ook weer extra aan om dat maar de controle over de ander te gaan krijgen. Want het is toch wel duidelijk dat je zelf de controle niet hebt.
Overigens kan een tegenhanger hiervan zijn, dat je juist dat ongezonde gedrag doet, om via die weg nog wat controle te hebben. Iemand die bijvoorbeeld overmatig snoept uit frustratie dat er van alles gebeurt waar geen controle over is, probeert via het snoepen nog enige controle uit te oefenen. Je bepaalt tenslotte zelf wel wat je allemaal opeet.
Controle is niet wat je denkt dat het is
Controle associëren we met zekerheid. Het zorgt dat je een veilig gevoel hebt. Alles onder controle geeft rust. Wie wil er geen rust?
Nu is het zo dat we nergens zekerheid over hebben. Ofwel: het leven is één grote onzekerheid en daarmee is het leven per definitie een gevaarlijke situatie. Vanuit het onbewust, sturende mechanisme is het dus van groot belang dat er constant alertheid is. Alert op mogelijk gevaar, de risico’s proberen in te schatten en zekerheden inbouwen. Aha… zekerheden gekoppeld aan controle, dan weet je wel welke kant dit opgaat.
Alert zijn op anderen en daarmee het gevaar zien te weren. En met gevaar bedoel ik dan afwijzing, kritiek of buitensluiting. De grootste angst voor velen om dit te ervaren. En daarmee is de bijzondere definitie van controle geboren. Want gevaar moet je omzeilen en daarmee is het gerechtvaardigd om de ander te controleren.
Maar helaas, die ander laat zich niet sturen. Die doet z’n ding vanuit zijn eigen belang. En vaak sta jij niet op nummer 1 in het leven van een ander.
Je kunt nog zo hard je best doen om jezelf weg te cijferen in de hoop om gezien te worden of te krijgen waar je het allemaal voor doet. Maar uiteindelijk is het altijd een heilloze missie.
Het put je alleen maar uit. En dat terwijl je nog steeds niet het gevoel hebt dat die ander je echt ziet of belangrijk vindt.
Controle door angst gedreven
Je zal het ongetwijfeld steeds opnieuw proberen: voorkomen dat een ander je afwijst. Maar het gebeurt toch.
Dat heeft een reden, want zolang je bang bent voor afwijzing, zie je het overal. Er hoeft dus niet eens zoveel te gebeuren om je afgewezen te voelen.
Terwijl die afwijzing wel pijn doet. En pijn wil je niet. Wat betekent dat je nog harder je best gaat doen om te zorgen dat een ander niets naars of lelijks zegt.
Als die ander nu maar gewoon niets had gezegd. Of het anders had gedaan. Dan… had jij je lekker kunnen voelen.
Nu zit je ineens met een rotgevoel. Dat komt door die ander.
Op deze manier houd je jezelf gevangen. Precies volgens het mechanisme wat ik hierboven beschrijf.
Dat rotgevoel is van jou. Van niemand anders. Daarom is het ook zo lastig voor een ander om te weten wanneer die jou wel of niet kwetst.
Want ieder mens is uniek en heeft een andere waarheid gecreëerd. Dus hoe in hemelsnaam kan de wereld weten wat jij wel of niet wil horen? Dat bestaat niet.
Controle geeft schijnveiligheid
Hiermee bedoel ik de controle die je wilt over de ander. Je bent eigenlijk nooit veilig en zeker van je zaak. Want er is altijd wel iemand die iets kan zeggen dat jij als een belediging kan opvatten. Of wat pijnlijk kan aankomen.
Terwijl het meeste wat er gezegd en gedaan wordt, goedbedoeld is, wordt het door ieder individu geïnterpreteerd vanuit zijn eigen conditionering en programmering.
Zo kan het dat je de blik in iemands ogen totaal anders interpreteert dan hoe die ander het bedoelt.
Terwijl jij zeker weet zeker dat die ander boos kijkt, is die ander totaal niet met jou bezig.
Of je hoort in de ondertoon een bepaalde bedoeling die je liever niet hoort. Opnieuw heeft die ander geen idee en reageer jij als door een wesp gestoken. Je gaat in de verdediging. En terecht vind je. Want dit hoef je niet te laten zeggen.
Is dit allemaal terecht? Nee, eigenlijk niet. Want daar waar jij iets ziet of hoort, kan een ander het weer heel anders zien of horen.
Kijk maar eens naar ooggetuigenverslagen van ongelukken. Die zijn allemaal anders. Hoe kan dat? De feiten zijn hetzelfde. Maar iedereen neemt iets anders waar.
Je ziet wat belangrijk is voor jou. En als jij ziet dat iemand boos naar je kijkt omdat die ander vindt dat jij iets niet goed doet, dan is dat eigenlijk de manier waarop je naar jezelf kijkt.
Wat jij gelooft, zie je weerspiegelt in de ogen van een ander
En terwijl jij de schuld van jouw rotgevoel in de schoenen van een ander schuift, is het eigenlijk jouw eigen overtuiging over jezelf. Hoe oneerlijk is dat eigenlijk? Terwijl jij steeds opnieuw bezig bent hoe oneerlijk die ander bezig is.
Dit hele mechanisme wordt uitermate precies uitgevoerd. Je hebt het niet door, zo slim is jouw onbewuste om jou op denkniveau iets te laten geloven wat niet logisch is, maar wel logisch lijkt.
Want in jouw wereld is het logisch dat die ander moet veranderen. Dan hoef jij je niet zo rot te voelen.
Als die ander nou maar op z’n toon let, dan kan jij je lekker blijven voelen. Als die ander nou maar niet zo nare mail stuurt, dan blijft het bij jou rustig. Als die ander nou maar gewoon normaal doet, dan… hoef jij niet uit frustratie allerlei ongezonde dingen te doen of boos te worden en jezelf gestresst te voelen.
Je hebt meer controle dan je denkt
Precies dat denken is dus wel een dingetje. Want zolang je dat denken gelooft, blijf je in de patroonherhaling. Nogmaals, je hebt geen controle over een ander. En die ander laat zich ook niet door jou controleren.
Het enige dat er hierdoor ontstaat, zijn conflicten. Je ziet de effecten ervan in de wereld. De maatschappij verhard en de gemoederen lopen hoog op. Dat gaat ook niet veranderen zolang we massaal niet realiseren dat we alleen controle hebben over ons eigen gevoelsleven.
Je hebt een keuze om je rot of fijn te voelen. En je kunt dit helemaal zelf regelen door de juiste dingen over jezelf te geloven.
Alleen is het dan belangrijk dat je die controle pakt over je eigen verhalen die je jezelf op onbewust niveau vertelt. Dat je daar wat verandering aanbrengt.
Dan pas krijg je echt een ontspannen leven en kan iedereen om je heen zeggen en doen wat ie wil, maar dan blijf jij kalm en rustig.
Dat is toch pas controle hebben?
Dit lijkt misschien een utopie, maar dat is het zeker niet.
Zodra je stopt met de focus leggen op de buitenwereld en je gaat in plaats daarvan de focus leggen op jezelf, zal er daadwerkelijk veel voor je veranderen.
Dan heb je echte controle. En ben je het met me eens dat al die controle waarvan je nu denkt dat dit je gaat helpen om uit de problemen te komen, een utopie is.
Je problemen lossen op wanneer jij jouw geloofssysteem eens grondig onder de loep neemt en de niet-helpende, beperkende en negatieve overtuigingen transformeert in iets dat positiever en gezonder voor je is.
Want zeg nou zelf: zou de bedoeling van het leven zijn dat je de hele tijd bezig bent om figuurlijke kogels te ontwijken en je leven daarop in te richten? Of zou het toch de bedoeling zijn dat je een leven creëert waarin je zelf regie hebt en waar je keuzes maakt die recht doen aan jou? Een leven waar je vol enthousiasme, rust en creativiteit de dingen doet waar je blij van wordt. Onverstoorbaar en kalm.
Hoe je met het grootste gemak voor altijd controle hebt!
Het kan zomaar zijn dat je alles wat ik hier schrijf direct verwerpt. Want wat ik hier schrijf, gaat over eigenaarschap. Eigenaarschap over jouw gevoel, jouw gedrag en je leven. Alles draait om: hoe ga jij ermee om?
Dus ook wanneer iemand iets zegt of doet wat je niet aanstaat. Of wanneer er iets gebeurt wat je niet wilt.
Natuurlijk is het zo dat wanneer iedereen zegt dat het vreselijk is wat er gebeurt en dat het echt niet kan en dat je wel voor pech geboren bent, wil dat niet zeggen dat het waar is. En gelukkig is het niet waar, want anders was er weinig perspectief voor een betere toekomst.
Daarom mag je blij zijn dat wat je gelooft niet klopt. Want hiermee heb je een kans. Een kans om definitief af te rekenen met dat gewipwap van je gevoel. Het is dus misschien wat pijnlijk wanneer je ontdekt dat je dus eigenlijk al die tijd verantwoordelijk bent geweest. En misschien komen er nu wat herinneringen omhoog die jou laten weten dat je keuzes die je ooit maakte ook gebaseerd waren op een valse voorstelling van zaken. Alleen het is nu wel voorbij. Want je kent nu de waarheid. De waarheid dat jij allang controle hebt, alleen dacht dat je het niet had.
Vind je het logisch wat ik hier schrijf? En wil je heel graag dit in jezelf gaan veranderen? Maar weet je niet hoe? Je hoeft gelukkig ook niet te weten hoe je dat doet. Er is een oplossing waarmee jouw onbewuste, daar waar alles wat je gelooft is opgeslagen, gaat begrijpen dat het anders moet. Ik bied je nu de mogelijkheid om heel laagdrempelig te ervaren hoe het is om je gedrag moeiteloos te veranderen terwijl je alleen maar hoeft te luisteren naar mijn stem. Je hoeft het niet te begrijpen, je zal het ervaren en als je het eenmaal ervaren hebt, dan gaat er een wereld vol mogelijkheden voor je open waar jij dan alle controle op hebt.
Liefs,
Birgitte
Wil jij deze unieke ervaring beleven en ontdekken wat hypnose voor jou kan betekenen? Ervaar de rust en ruimte door jouw onbewuste te laten weten dat je ECHTE controle wilt. Controle over jezelf!
Klik hier om deze unieke ervaring voor een introductieprijs te beleven >>
