Bomen worden gekapt. Bossen uitgedund. Waarom? Omdat er nieuwe wegen moeten komen om mensen nog sneller van A naar B te brengen.
Vorig jaar liep ik in het bos en werd ik er verdrietig van. Kale vlaktes met restanten van dat wat ooit zo’n mooie natuur was. Verschrikkelijk vond ik het om daarnaar te kijken. Het bos waar ik zo graag ben omdat het daar stil is. De vrolijke vogeltjes die fluiten. De speelse eekhoorntjes die langs een boom omhoog schieten en af en toe zelfs oog in oog staan met een prachtig hert.
De rust van de natuur. En de ontspanning die het bos biedt. Weg van de snelweg. Volgens mij was er vroeger zelfs een televisieprogramma dat zo heette.
Maar we moeten sneller en sneller en straks ligt er een snelweg dwars door het bos.
Inmiddels een jaar verder beginnen de vormen van de snelweg zichtbaar te worden. Iedere dag als ik naar mijn praktijk rijd, kom ik langs diverse plaatsen waar ze druk bezig zijn de verbinding te leggen. Zodat duizenden mensen straks nog sneller naar hun werk kunnen.
Hoe schrijnend dat we nu in een situatie zitten waar we allemaal geacht worden zoveel mogelijk thuis te werken. Dat juist die bedrijven waar deze verbinding voor wordt gelegd, heel makkelijk de mensen thuis kan laten werken.
Dan ligt daar straks een snelweg. Waar heel veel bossen voor zijn gekapt. Met de huidige wetenschap extra zuur. Maar dat is mijn mening omdat ik gewoon erg hou van de natuur. Dit is een project dat jaren duurt. Voordat al die extra wegen gelegd zijn. Misschien wel allemaal voor niets.
Die wegen leggen, lijkt wel een beetje op hoe het brein werkt. In je brein bevinden zich forse snelwegen waardoor je onbewust automatisch allerlei handelingen met groot gemak kan uitvoeren. Sommige verbindingen zijn supersnel gemaakt.
Andere verbindingen hebben juist weer veel tijd nodig. En dat heeft allemaal te maken met framing. Hoe werkt dat precies? Ongezonde voeding associëren we vanaf ons kindzijn al met gezellig en lekker. Dat doen we omdat onze ouders dat ook doen. Je krijgt een snoepje bij pijn. Een lekker ijsje van oma. Of chippies op de zaterdagavond met een glaasje cola.
Je bent al heel snel in de veronderstelling dat al dat eten wel een goed idee is. Die snelweg is zo gelegd. Dat heeft geen jaren nodig. Want je ziet het constant om je heen. Zo doen we dat met elkaar.
Maar nu ben je volwassen. En ineens blijkt dat ‘probleemgedrag’ niet zo handig meer. Dus het wordt tijd om een nieuwe snelweg te leggen. Ofwel een nieuw pad in je brein. Een pad dat gezonder en beter voor je is.
En wat blijkt, dat gaat een stuk minder makkelijk dan in het verleden de ‘snelweg’ werd gelegd.
Dat zou te maken kunnen hebben met de framing. Want gezond eten en leven daar wordt wel wat van gevonden. Dat is volgens velen moeilijk. Het lukt vaak ook niet op wilskracht om het lang genoeg vol te houden. Tot die nieuwe snelweg in je brein stevig genoeg is om het voor altijd zo te doen.
Er hangt dus een heel ander frame rondom gezond eten dan het hangt rond ongezond eten. En dat heeft weer invloed op hoe jij ermee omgaat.
Misschien moet je je zelfs verdedigen waarom je kiest voor gezond. Dat maakt het allemaal niet makkelijker.
Je vervalt zo heel makkelijk weer in oude patronen. Want je navigatie stuurt je direct weer naar de bestaande, smooth snelweg van ongezond en veel eten zodra het over de keitjes van het klinkerweggetje door elkaar geschud wordt.
Weer een poging mislukt waardoor je nog sneller geneigd bent te geloven dat het inderdaad echt heel erg moeilijk is om te veranderen.
Feitelijk is het echt niet zo heel moeilijk om de verandering te maken. Hypnose werkt heel eenvoudig en makkelijk. Je hoeft er geen bomen voor te kappen om toch een nieuwe snelweg in je brein te maken.
