Als ik iemand de vraag hoor stellen: “Waarom heb ik altijd honger?”, dan vraag ik me af wat diegene verstaat onder “honger”.
Kan het zijn dat we honger verwarren met iets anders? Want om een lichaam in een goede conditie te houden, zijn geen grote hoeveelheden eten nodig. En toch eten we de hele dag door . We lijken massaal te geloven dat ons lichaam altijd honger heeft.
“Gelegenheid maakt de dief”
Zo kan je het ook zien met eten. Als je op elke hoek van de straat in overvloed allerlei lekkers kan krijgen. En je merkt op hoe je speekselklieren in actie komen alleen al door het zien of misschien zelfs ruiken van al die heerlijke snacks. Dan kan het zomaar zijn dat je met je aandacht naar je maag gaat. En het is dan heel waarschijnlijk dat je denkt dat je maag echt iets nodig heeft.
Ergens diep van binnen weet je best dat je niet echt altijd honger hebt. Zeker als je bijvoorbeeld net een paar boterhammen hebt gegeten. Of je avondmaaltijd achter je kiezen hebt. Maar toch…
Het voelt wel zo. En dus pak je weer wat lekkers en geef je toe aan dat continue gevoel van trek.
Lekker hapjes op de zaterdagavond
Zo gaat het vaak ook in het weekend. Het is zaterdagavond en je hebt een vrije avond voor de boeg. Je hoeft even helemaal niets. Na het eten plof je op de bank. Heerlijk je favoriete Netflix serie kijken. En terwijl je daar zo zit, voel je ineens iets in je lichaam. Ja hoor, je hebt weer honger.
Op z’n minst voelt het als trek. Lekkere trek wel te verstaan. En je denkt aan al die lekkere hapjes die je ‘s-middags hebt gekocht. En dan…
“Ach, die ene keer en het is zaterdag. Ik heb hard gewerkt afgelopen week. Een keer iets lekkers mag toch wel? Dat gaat het verschil echt niet maken. En hoe erg is het eigenlijk dat buikje? Als ik het een beetje wegmoffel met wat leuke kleding, ziet niemand het. Toch?
Ja hoor, voor je het weet zit je op de bank en heb je allerlei heerlijkheden voor je uitgestald. Je zit intens tevreden je favoriete serie op Netflix te kijken. Terwijl je hand als vanzelf naar het lekkers grijpt en het in je mond stopt. Wat is dat toch heerlijk genieten zo op je vrije avond!
Het voelt alsof je dat eten ook echt nodig hebt. Maar kan je het persé honger noemen?
Nee, dat kan niet. Het kan simpelweg niet zo zijn dat je altijd honger hebt. Ergens weet je dat best. Je wilt er alleen liever niet over nadenken. Gewoon toegeven aan dat gevoel. Met als argument dat je lichaam toch aangeeft dat je iets nodig hebt.
Waar komt zo’n gewoonte van altijd honger vandaan?
Ik weet nog goed dat ik als kind op zaterdagavond op mocht blijven. Dat stelde natuurlijk nog niet heel veel voor. Ik geloof dat ik op een bepaald moment wel tot half negen op mocht blijven. Wauw… dat vond ik echt machtig mooi. En ik keek er iedere week naar uit. Niet zozeer dat ik laat naar bed mocht, want ik zat meestal te vechten tegen de slaap. Maar ik wist wat ik allemaal aan lekkers zou krijgen. En dat wilde ik zeker niet missen.
Mijn moeder kocht altijd op zaterdag een taart of gebakjes. Geen idee waarom ze dat deed, maar dat hoorde in haar beleving zo. En dus kreeg ik na het eten nog een stuk taart. En daarna nog ranja en chips. In mijn herinnering duurde dat opblijven heel lang, maar als ik er nu wat rekenwerk op loslaat, dan was het toch erg hard werken om binnen 2 uur een maaltijd, taart en chips weg te werken. En dat voor een klein kind met nog een kleine maag.
Geloof me, dit had niets met honger te maken. Echt niet. Maar op de één of andere manier heb ik het wel gekoppeld aan honger. Want later toen ik eenmaal volwassen was, voelde het wel degelijk als honger. Ook als ik net een volledige maaltijd had genuttigd.
Het maakte allemaal niets meer uit hoeveel ik at. Ik had altijd honger. Ook al wist ik best dat dat eigenlijk niet kon.
En zo gaf ik mijn eetgewoontes door
Ik had geleerd: bij een zaterdagavond horen taart en hapjes. Je kunt wel raden wat er gebeurde toen ik zelf kinderen kreeg. Precies hetzelfde verhaal. Ik geloof niet dat ik elke week taart had, maar toch op z’n minst wel van die geglazuurde donuts of iets anders feestelijks. En smullen dat mijn kinderen deden. Zij keken net zo uit naar de zaterdagavond als ik dat deed als kind. En ook zij deden dat niet omdat ze dan later naar bed mochten. Nee, het ging om al dat lekkers dat ze kregen.
Het begon me op te vallen dat ze al naar de chips vroegen op het moment dat ze koud de donut naar binnen hadden gewerkt. Hoe dan?
En zodra alles wat op de “planning” stond op was, wilden ze naar bed.
Pas jaren later toen ik me ging verdiepen in onder andere de effecten van conditionering, werd ik me bewust van de relatie met mijn eigen kindtijd. Op zich is die relatie nog niet zo verrassend en is voor de meeste mensen wel te begrijpen. Hoe vaak ik hoor:
“ja, dat deden we zo vroeger thuis en zo doe ik het nu ook.”
Maar… van de gevolgen van dergelijke conditioneringen zijn we ons vaak minder bewust. Zeker als het ogenschijnlijk onbeduidende situaties zijn. Waar we vaak ook nog mooie herinneringen aan hebben. Onbewust neem je ongezonde (eet)gewoontes mee de toekomst in en ben je gaan geloven dat je altijd honger hebt.
Honger is een illusie
Ik schrok op het moment dat ik mijn kinderen ineens hoorde zeggen dat ze honger hadden. Hoe kan dat? Je hebt net je avondeten achter je kiezen. Dat kan geen honger zijn.
Daar dachten zij echt anders over en de chips zat al in de bakjes. Het was overduidelijk dat dit een aangeleerde gewoonte was dat helemaal niets met honger te maken had,
Gelukkig is deze ongezonde gewoonte nu veranderd, maar mogelijk herken je hier bij jezelf ook wel wat.
Eigenlijk niet raar dat zoveel mensen overgewicht hebben?
Wanneer je altijd denkt honger te hebben en je geeft daar ook nog eens aan toe, dan begrijp je wel wat er gebeurt. Dan ligt overgewicht op de loer. En onherroepelijk komt er een moment dat je wilt afvallen en dan… wordt het honger leiden.
Dr. P. Lindner zegt hierover:
“Obesitas danwel overgewicht wordt beschouwd als een exclusief probleem van het individu. Het individu graaft zijn eigen graf met mes en vork.”
Ofwel, we eten simpelweg veel te veel en ook nog eens veel te vaak. Terwijl we helemaal geen honger hebben en ons lichaam het allemaal niet nodig heeft, proppen we van alles naar binnen. En maken onszelf vervolgens ook nog wijs dat het echt nodig is. Want je voelt het toch, dat je honger hebt.
En je kunt je afvragen of het echt het probleem van het individu is, zoals P.Lindner stelt.
Want zoals je eerder kon lezen, heb je heel veel eetgewoontes meegekregen in je jeugd. Je ouders deden het zo en nu doe jij het ook zo. Je weet niet beter. Het is een automatisme. Je doet het zonder dat je er erg in hebt. En natuurlijk weet je ergens wel dat je niet heel gezond bezig bent, maar het is zo lastig om het te veranderen.
Eten vanuit verslaving
Eten kan je zien als een verslavende gewoonte. En de meeste mensen zijn zich heel goed bewust van de destructieve aard van de gewoonte om veel, vaak en ongezond te eten. Toch blijven ze ermee doorgaan. En geloven ze zelfs vaak nog dat ze echt honger hebben. Terwijl dat niet zo is.
Als je eenmaal bewust bent van je patronen en je durft kritisch te zijn naar jezelf. Dan zal je moeten toegeven dat er heel vaak momenten zijn dat je jezelf wijsmaakt dat je honger hebt, maar dat het in werkelijkheid slechts een gewoonte is.
En op het moment dat je weet dat het geen honger is maar slechts een gewoonte. En je weet ook dat je gewoontes gemakkelijk met hypnose kunt veranderen. Dan ligt daar ook de oplossing als je vindt dat je gewicht uit de hand gelopen is. En als je vindt dat het tijd wordt om af te vallen en je ideale gewicht te bereiken.
Als je weer leert luisteren naar je lichaam, dan blijkt al heel snel dat je helemaal geen honger hebt. Het is misschien een onbehaaglijk gevoel. Een bepaalde emotie waardoor het lijkt dat je honger hebt. En als je je daarvan bewust bent, dan wordt het steeds makkelijker om die oude eetgewoontes van veel, vaak en ongezond eten vanuit een idee van honger om te zetten naar drie maaltijden per dag en dan ook nog normale porties.
Weg met dat altijd honger gevoel. Je gaat simpelweg je lichaam voeden met eten op zo’n manier dat het in een goede conditie komt. Dat je goed zorgt voor je lichaam. En als je dat eenmaal bereikt hebt, dan zal je merken dat honger niet bestaat.
Check ook de zelfhypnose sessie Stop de Suikerverslaving. Die helpt zeker om je tussentijdse hongergevoel te verminderen.
Honger is een illusie die we ergens in het verleden voor onszelf gecreëerd hebben.
