Een heel goed idee vond iedereen het. Ik zie mezelf nog staan op die informatie avond bij de plaatselijke harmonie. Geen idee meer hoe oud ik precies was, denk iets van 12 jaar ofzo. Op zich vond ik het wel interessant. Een instrument spelen. In een orkest.
Mijn ouders en de dirigent, die later ook mijn muziekleraar werd, zagen het wel zitten. Ze hadden nog wel wat mensen nodig en ik zou later wel horen wat voor instrumenten er nog beschikbaar waren. Mooi zo. Ik had een keuze en daar hield ik toen al erg van.
De keuze bleek alleen geen keuze. Het werd een klarinet. Geen idee wat dat precies was.
In die tijd hadden we nog geen internet en google. Een uit de kluiten gewassen blokfluit, hoorde ik mijn vader zeggen. Nou lekker dan… Blokfluit had ik al gespeeld en dat vond ik echt supersaai om te doen.
Het frame was gezet. De toon was geplaatst. Mijn enthousiasme was al weg voordat ik überhaupt begonnen was. En dus werd het maar wat geklooi. Tot grote ergernis van mijn muziekleraar die echt heel erg z’n best deed om dat niet te laten blijken als ik weer eens liep te prutsen op dat ding. Er kwam gewoon geen fatsoenlijke noot uit.
En op zich is dat nog niet zo erg als je één op één zit, maar ik zat natuurlijk ook in die harmonie. Dat orkest waar ik toch echt wel even moest zorgen dat ik niet uit de toon viel. Want dat ging natuurlijk regelmatig mis en dan kreeg ik weer zo’n blik. Want een oplettend oor hoorde die valse noten natuurlijk meteen.
Achteraf begrijp ik zelf niet goed wat het probleem was. Het lijkt me nu eigenlijk best leuk om een instrument te spelen. Ja, zelfs een klarinet. Maar ik vind heel veel dingen leuk en dit blijkbaar dan net niet leuk genoeg om ervoor te kiezen.
Maar dat terzijde.
Eigenlijk is zo’n orkest een beetje te vergelijken met een menselijk lichaam. Als er ergens iets niet goed gaat, dan grijpt dat in op het hele systeem. Als ik een valse noot blies, dan ontregelde dat de hele toon van het muziekstuk. De hele harmonie ging dan scheef. Zo werkt dat ook met stress dat in je systeem komt.
Je kunt je misschien voorstellen dat je lichaam blij wordt van ontspanning. En dan bedoel ik niet de oppervlakkige ontspanning van een beetje rustig aan doen. Maar ik bedoel de stress van de negatieve gedachten die mensen tot het uiterste drijven.
Stress heeft invloed op hoe het systeem werkt. Dus ook het lichamelijke systeem. En daar zijn we ons vaak veel minder van bewust.
Wat is belangrijker? Dat het gezellig is binnen het orkest of dat er een mooi muziekstuk wordt gespeeld. Ieder heeft daar zo z’n eigen ideeën bij. En dat is helemaal prima.
Vroeger ging ik in ieder geval niet per se voor dat mooie muziekstuk. Nu zou ik daar wel voor gaan. En ook echt helemaal vol overgave zelfs. En zo kan jij ook veranderen in de loop van de tijd. Misschien vind je het nu belangrijker om beter voor jezelf te zorgen op alle fronten. Soms is voortschrijdend inzicht heel belangrijk.
Dan doet het er ook niet toe dat je eerst andere keuzes hebt gemaakt. Dat het orkest misschien wat vals klonk. Maar nu zou het zomaar tijd kunnen zijn om dat mooie geluid te laten horen. Zodat alle organen in je lichaam goed samenwerken en het hele systeem gaat klinken als een heus klokje.
